Mijn toekomstbeeld

In de komende jaren hoop ik een steeds beter beeld te krijgen van hoe mijn toekomst er gaat uitzien. Hoe het er nu uitziet wil ik deze opleiding afronden binnen 4 jaar en daarnaast ook nog het honours-traject volgen. Ik hoop dat het honours-traject me extra uitdaging kan bieden die ik nu mis in het reguliere programma. Naast mijn studie wil ik me ook nog verder ontwikkelen bij TAM, de tennisvereniging waar ik nu lid ben en waar ik voor de selectie uitkom. 

Mijn ultieme droom is om met mijn studie naar een ontwikkelingsland te mogen gaan en daar een verschil te kunnen maken. Voor ons is sporten heel normaal maar in zulke landen is dat niet vanzelfsprekend. Ik heb altijd al een verre reis te willen maken maar als ik dan ook nog eens iets kan betekenen met mijn kennis en enthousiasme zou dat helemaal mooi zijn. 

Voor nu is het afwachten of ik word toegelaten in het honours-traject (25 januari 2017). 

 

Mijn toekomstbeeld is aardig verandert in de afgelopen maanden. Ik merkte aan mezelf dat ik mezelf niet meer kon motiveren dan de studie me demotiveert. De lessen en opdrachten blijven niet heel uitdagend en ben dan ook steeds minder enthousiast tijdens de studie. Hier heb ik heel veel over na zitten denken en ik besefte me dat als ik zo door ga ik mezelf ga tegenkomen op een negatieve manier. Zelfs het halen van mijn propedeuse stond niet meer heel hoog op mijn prioriteitenlijstje en haal ik mijn credits eigenlijk alleen door mijn gezonde verstand. Na verschillende gesprekken met docenten en medestudenten heb ik dan ook besloten om over te stappen naar de Associate Degree. Om te kunnen switchen moet ik wel mijn propedeuse halen binnen de eerste twee kansen en dit zorgt er wel voor dat ik weer enigszins ben gemotiveerd. De reden dat ik ben overgestapt is dat dit me de mogelijkheid geeft om in het tweede jaar alleen stage te lopen op een plek waar ik iets kan betekenen. Bovendien kan ik na afronding van de Associate Degree besluiten om te switchen van studie of toch door te gaan met de bachelor. Voor nu is mijn prioriteit om wel mijn propedeuse gewoon te halen zodat ik kan switchen en dan ga ik in mijn tweede jaar oriënteren over wat ik daarna ga doen (4 juni 2017).

 

Stage in het tweede jaar 

Vanaf jongs af aan heb ik altijd al iets willen beteken voor mensen met een geestelijke of lichamelijke beperking. Ik denk dat dit is ontstaan door woning naast ons, ik kan me niet anders herinneren dat daar mensen woonden met een beperking. Ook het grote huis aan het einde van de straat was gevuld met 'dat soort mensen' en dus vond ik het de normaalste zaak van de wereld dat ik dagelijks met die mensen in contact was. Ook vond ik het de normaalste zaak van de wereld dat ik altijd de sporten kon beoefenen die ik wilde beoefenen. Op latere leeftijd heeft mij dit aan het denken gezet hoe ik deze twee 'normale' zaken kan combineren. Ik kwam tot de conclusie dat ik graag iets voor de mensen wil betekenen waarvoor het niet de normaalste zaak van de wereld is dat ze kunnen sporten. Ook zijn de sporten met beperking helemaal niet zo bekend in Nederland terwijl we wel allemaal bekend zijn met de Paralympische Spelen. 

In de stage in het tweede jaar wil ik dan ook bij een organisatie terecht komen die als prioriteit heeft om de toegankelijkheid van sport voor beperkte kinderen/volwassenen te vergroten. Verder wil ik in mijn stage echt een plekje krijgen binnen de organisatie waar ik aan mijn ideeën en opdrachten kan werken en daadwerkelijk iets toevoegen. Het lijkt me ook heel dankbaar om een evenement op te kunnen zetten of helpen organiseren voor kinderen met een beperking. Het doel zou dan zijn om de kinderen een dag te geven waarin ze lekker kunnen sporten met anderen kinderen zonder dat ze de hele tijd worden geconfronteerd met hun beperking. Verder lijkt het me ook heel indrukwekkend om te mogen mee maken hoe ook die kinderen heel goed zijn in bepaalde sporten en om daar een bijdrage aan te mogen leveren.

Voor nu heb ik drie plekken in gedachten waar dit allemaal tot zijn recht zou komen:

1. Gehandicaptensport Nederland

2. Fondsgehandicaptensport Nederland

3. Stichting De Brug 

 

Keuzeruimte in het tweede jaar

Om mijn profileringsruimte in te vullen in mijn tweede jaar heb ik heel erg zitten twijfelen. Bij de mogelijkheden twijfelde ik tussen twee cursussen. De ene was de KNLTB-licentie voor tennislerares A en de tweede keuze was een skicursus. Beide cursussen kosten veel geld en daar zat ik ook wel mee in mijn maag. De skicursus was nog duurder dan de tenniscursus maar ik heb altijd al de wintersport kant op gewild. Uiteindelijk besloot ik toch voor de KNLTB-licentie te gaan, dit omdat ik vanaf mijn zevende al op de tennisbaan sta en ik dit een logische keuze vind. Ik kan altijd zelf de sneeuw opzoeken en leren skiën en daarvoor hoef ik niet per se de cursus te volgen. Met mijn keuze voor de KNLTB-licentie hoop ik dat ik na het behalen aan het werk kan en daar wat extra geld mee kan verdienen.